юстирувати 1 значення
-1-
дієслово недоконаного і доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | юстирува́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | юстиру́ймо | |
2 особа | юстиру́й | юстиру́йте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | юстирува́тиму | юстирува́тимемо, юстирува́тимем |
2 особа | юстирува́тимеш | юстирува́тимете |
3 особа | юстирува́тиме | юстирува́тимуть |
ТЕПЕРІШНІЙ (МАЙБУТНІЙ) ЧАС | ||
1 особа | юстиру́ю | юстиру́ємо, юстиру́єм |
2 особа | юстиру́єш | юстиру́єте |
3 особа | юстиру́є | юстиру́ють |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
юстиру́ючи | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | юстирува́в | юстирува́ли |
жін. р. | юстирува́ла | |
сер. р. | юстирува́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
юстиро́ваний | ||
Безособова форма | ||
юстиро́вано | ||
Дієприслівник | ||
юстирува́вши |