чубаритися 1 значення
-1-
дієслово недоконаного виду
[розм.]
Словник відмінків
Інфінітив | чуба́ритися, чуба́ритись | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | чуба́рмося, чуба́рмось | |
2 особа | чуба́рся | чуба́ртеся, чуба́ртесь |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | чуба́ритимуся, чуба́ритимусь | чуба́ритимемося, чуба́ритимемось, чуба́ритимемся |
2 особа | чуба́ритимешся | чуба́ритиметеся, чуба́ритиметесь |
3 особа | чуба́ритиметься | чуба́ритимуться |
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС | ||
1 особа | чуба́рюся, чуба́рюсь | чуба́римося, чуба́римось, чуба́римся |
2 особа | чуба́ришся | чуба́ритеся, чуба́ритесь |
3 особа | чуба́риться | чуба́ряться |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
чуба́рячись | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | чуба́рився, чуба́ривсь | чуба́рилися, чуба́рились |
жін. р. | чуба́рилася, чуба́рилась | |
сер. р. | чуба́рилося, чуба́рилось | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
чуба́рившись |