усучаснювати 1 значення
-1-
дієслово недоконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | усуча́снювати | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | усуча́снюймо | |
2 особа | усуча́снюй | усуча́снюйте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | усуча́снюватиму | усуча́снюватимемо, усуча́снюватимем |
2 особа | усуча́снюватимеш | усуча́снюватимете |
3 особа | усуча́снюватиме | усуча́снюватимуть |
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС | ||
1 особа | усуча́снюю | усуча́снюємо, усуча́снюєм |
2 особа | усуча́снюєш | усуча́снюєте |
3 особа | усуча́снює | усуча́снюють |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
усуча́снюючи | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | усуча́снював | усуча́снювали |
жін. р. | усуча́снювала | |
сер. р. | усуча́снювало | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
усуча́снювавши |