урівноважити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | урівнова́жити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | урівнова́жмо | |
2 особа | урівнова́ж | урівнова́жте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | урівнова́жу | урівнова́жимо, урівнова́жим |
2 особа | урівнова́жиш | урівнова́жите |
3 особа | урівнова́жить | урівнова́жать |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | урівнова́жив | урівнова́жили |
жін.р. | урівнова́жила | |
сер.р. | урівнова́жило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
урівнова́жений | ||
Безособова форма | ||
урівнова́жено | ||
Дієприслівник | ||
урівнова́живши |