урозумити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | урозу́мити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | урозу́ммо | |
2 особа | урозу́м | урозу́мте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | урозу́млю | урозу́мимо, урозу́мим |
2 особа | урозу́миш | урозу́мите |
3 особа | урозу́мить | урозу́млять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | урозу́мив | урозу́мили |
жін.р. | урозу́мила | |
сер.р. | урозу́мило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
урозу́мивши |