упарити 1 значення

-1-
дієслово доконаного виду

Словник відмінків

Інфінітив упа́рити
  однина множина
Наказовий спосіб
1 особа   упа́рмо
2 особа упа́р упа́рте
МАЙБУТНІЙ ЧАС
1 особа упа́рю упа́римо, упа́рим
2 особа упа́риш упа́рите
3 особа упа́рить упа́рять
МИНУЛИЙ ЧАС
чол.р. упа́рив упа́рили
жін.р. упа́рила
сер.р. упа́рило
Активний дієприкметник
 
Пасивний дієприкметник
упа́рений
Безособова форма
упа́рено
Дієприслівник
упа́ривши