умислити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | уми́слити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | уми́сльмо | |
2 особа | уми́сль | уми́сльте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | уми́слю | уми́слимо, уми́слим |
2 особа | уми́слиш | уми́слите |
3 особа | уми́слить | уми́слять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | уми́слив | уми́слили |
жін.р. | уми́слила | |
сер.р. | уми́слило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
уми́сливши |