одлуплювати 1 значення
-1-
дієслово недоконаного виду
[діал.]
Словник відмінків
Інфінітив | одлу́плювати | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | одлу́плюймо | |
2 особа | одлу́плюй | одлу́плюйте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | одлу́плюватиму | одлу́плюватимемо, одлу́плюватимем |
2 особа | одлу́плюватимеш | одлу́плюватимете |
3 особа | одлу́плюватиме | одлу́плюватимуть |
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС | ||
1 особа | одлу́плюю | одлу́плюємо, одлу́плюєм |
2 особа | одлу́плюєш | одлу́плюєте |
3 особа | одлу́плює | одлу́плюють |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
одлу́плюючи | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | одлу́плював | одлу́плювали |
жін. р. | одлу́плювала | |
сер. р. | одлу́плювало | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
одлу́плюваний | ||
Безособова форма | ||
одлу́плювано | ||
Дієприслівник | ||
одлу́плювавши |