наметати 2 значення
-1-
дієслово доконаного виду
(зшити)
Словник відмінків
Інфінітив | намета́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | намета́ймо | |
2 особа | намета́й | намета́йте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | намета́ю | намета́ємо, намета́єм |
2 особа | намета́єш | намета́єте |
3 особа | намета́є | намета́ють |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | намета́в | намета́ли |
жін.р. | намета́ла | |
сер.р. | намета́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
наме́таний | ||
Безособова форма | ||
наме́тано | ||
Дієприслівник | ||
намета́вши |
-2-
дієслово доконаного виду
(накидати; народити - про тварин)
Словник відмінків
Інфінітив | намета́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | намета́ймо | |
2 особа | намета́й | намета́йте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | намета́ю | намета́ємо, намета́єм |
2 особа | намета́єш | намета́єте |
3 особа | намета́є | намета́ють |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | намета́в | намета́ли |
жін.р. | намета́ла | |
сер.р. | намета́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
наме́таний | ||
Безособова форма | ||
наме́тано | ||
Дієприслівник | ||
намета́вши |
Словник відмінків
Інфінітив | намета́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | намета́ймо, намечі́мо | |
2 особа | намета́й, намечи́ | намета́йте, намечі́ть |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | намета́ю, намечу́ | намета́ємо, намета́єм, наме́чемо, наме́чем |
2 особа | намета́єш, наме́чеш | намета́єте, наме́чете |
3 особа | намета́є, наме́че | намета́ють, наме́чуть |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | намета́в | намета́ли |
жін.р. | намета́ла | |
сер.р. | намета́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
наме́таний | ||
Безособова форма | ||
наме́тано | ||
Дієприслівник | ||
намета́вши |