накоптити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | накопти́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | накопті́мо, накопті́м | |
2 особа | накопти́ | накопті́ть |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | накопчу́ | накоптимо́, накопти́м |
2 особа | накопти́ш | накоптите́ |
3 особа | накопти́ть | накоптя́ть |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | накопти́в | накопти́ли |
жін.р. | накопти́ла | |
сер.р. | накопти́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
нако́пчений | ||
Безособова форма | ||
нако́пчено | ||
Дієприслівник | ||
накопти́вши |