караулити 1 значення
-1-
дієслово недоконаного виду
[розм.]
Словник відмінків
Інфінітив | карау́лити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | карау́льмо | |
2 особа | карау́ль | карау́льте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | карау́литиму | карау́литимемо, карау́литимем |
2 особа | карау́литимеш | карау́литимете |
3 особа | карау́литиме | карау́литимуть |
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС | ||
1 особа | карау́лю | карау́лимо, карау́лим |
2 особа | карау́лиш | карау́лите |
3 особа | карау́лить | карау́лять |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
карау́лячи | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | карау́лив | карау́лили |
жін. р. | карау́лила | |
сер. р. | карау́лило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
карау́ливши |