заколошматити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
[розм.]
Словник відмінків
Інфінітив | заколошма́тити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | заколошма́тьмо | |
2 особа | заколошма́ть | заколошма́тьте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | заколошма́чу | заколошма́тимо, заколошма́тим |
2 особа | заколошма́тиш | заколошма́тите |
3 особа | заколошма́тить | заколошма́тять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | заколошма́тив | заколошма́тили |
жін.р. | заколошма́тила | |
сер.р. | заколошма́тило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
заколошма́чений | ||
Безособова форма | ||
заколошма́чено | ||
Дієприслівник | ||
заколошма́тивши |