закарлючувати 1 значення

-1-
дієслово недоконаного виду
[розм.]

Словник відмінків

Інфінітив закарлю́чувати
  однина множина
Наказовий спосіб
1 особа   закарлю́чуймо
2 особа закарлю́чуй закарлю́чуйте
МАЙБУТНІЙ ЧАС
1 особа закарлю́чуватиму закарлю́чуватимемо, закарлю́чуватимем
2 особа закарлю́чуватимеш закарлю́чуватимете
3 особа закарлю́чуватиме закарлю́чуватимуть
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС
1 особа закарлю́чую закарлю́чуємо, закарлю́чуєм
2 особа закарлю́чуєш закарлю́чуєте
3 особа закарлю́чує закарлю́чують
Активний дієприкметник
 
Дієприслівник
закарлю́чуючи
МИНУЛИЙ ЧАС
чол. р. закарлю́чував закарлю́чували
жін. р. закарлю́чувала
сер. р. закарлю́чувало
Активний дієприкметник
 
Пасивний дієприкметник
закарлю́чуваний
Безособова форма
закарлю́чувано
Дієприслівник
закарлю́чувавши