закарлючувати 1 значення
-1-
дієслово недоконаного виду
[розм.]
Словник відмінків
Інфінітив | закарлю́чувати | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | закарлю́чуймо | |
2 особа | закарлю́чуй | закарлю́чуйте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | закарлю́чуватиму | закарлю́чуватимемо, закарлю́чуватимем |
2 особа | закарлю́чуватимеш | закарлю́чуватимете |
3 особа | закарлю́чуватиме | закарлю́чуватимуть |
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС | ||
1 особа | закарлю́чую | закарлю́чуємо, закарлю́чуєм |
2 особа | закарлю́чуєш | закарлю́чуєте |
3 особа | закарлю́чує | закарлю́чують |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
закарлю́чуючи | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | закарлю́чував | закарлю́чували |
жін. р. | закарлю́чувала | |
сер. р. | закарлю́чувало | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
закарлю́чуваний | ||
Безособова форма | ||
закарлю́чувано | ||
Дієприслівник | ||
закарлю́чувавши |