заголосити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | заголоси́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | заголосі́мо, заголосі́м | |
2 особа | заголоси́ | заголосі́ть |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | заголошу́ | заголо́симо, заголо́сим |
2 особа | заголо́сиш | заголо́сите |
3 особа | заголо́сить | заголо́сять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | заголоси́в | заголоси́ли |
жін.р. | заголоси́ла | |
сер.р. | заголоси́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
заголоси́вши |