заарештувати 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | заарештува́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | заарешту́ймо | |
2 особа | заарешту́й | заарешту́йте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | заарешту́ю | заарешту́ємо, заарешту́єм |
2 особа | заарешту́єш | заарешту́єте |
3 особа | заарешту́є | заарешту́ють |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | заарештува́в | заарештува́ли |
жін.р. | заарештува́ла | |
сер.р. | заарештува́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
заарешто́ваний | ||
Безособова форма | ||
заарешто́вано | ||
Дієприслівник | ||
заарештува́вши |