епіфітний 1 значення

-1-
прикметник

Словник відмінків

відмінок однина множина
чол. р. жін. р. сер. р.
називний епіфі́тний епіфі́тна епіфі́тне епіфі́тні
родовий епіфі́тного епіфі́тної епіфі́тного епіфі́тних
давальний епіфі́тному епіфі́тній епіфі́тному епіфі́тним
знахідний епіфі́тний епіфі́тну епіфі́тне епіфі́тні
орудний епіфі́тним епіфі́тною епіфі́тним епіфі́тними
місцевий на/в епіфі́тному, епіфі́тнім на/в епіфі́тній на/в епіфі́тному, епіфі́тнім на/в епіфі́тних