дискредитувати 1 значення
-1-
дієслово недоконаного і доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | дискредитува́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | дискредиту́ймо | |
2 особа | дискредиту́й | дискредиту́йте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | дискредитува́тиму | дискредитува́тимемо, дискредитува́тимем |
2 особа | дискредитува́тимеш | дискредитува́тимете |
3 особа | дискредитува́тиме | дискредитува́тимуть |
ТЕПЕРІШНІЙ (МАЙБУТНІЙ) ЧАС | ||
1 особа | дискредиту́ю | дискредиту́ємо, дискредиту́єм |
2 особа | дискредиту́єш | дискредиту́єте |
3 особа | дискредиту́є | дискредиту́ють |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
дискредиту́ючи | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | дискредитува́в | дискредитува́ли |
жін. р. | дискредитува́ла | |
сер. р. | дискредитува́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
дискредито́ваний | ||
Безособова форма | ||
дискредито́вано | ||
Дієприслівник | ||
дискредитува́вши |