відбалакатися 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | відбала́катися, відбала́катись | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | відбала́каймося, відбала́каймось | |
2 особа | відбала́кайся, відбала́кайсь | відбала́кайтеся, відбала́кайтесь |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | відбала́каюся, відбала́каюсь | відбала́каємося, відбала́каємось, відбала́каємся |
2 особа | відбала́каєшся | відбала́каєтеся, відбала́каєтесь |
3 особа | відбала́кається | відбала́каються |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | відбала́кався, відбала́кавсь | відбала́калися, відбала́кались |
жін.р. | відбала́калася, відбала́калась | |
сер.р. | відбала́калося, відбала́калось | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
відбала́кавшись |