розкуркулений 1 значення

-1-
дієприкметник

Словник відмінків

відмінок однина множина
чол. р. жін. р. сер. р.
називний розкурку́лений розкурку́лена розкурку́лене розкурку́лені
родовий розкурку́леного розкурку́леної розкурку́леного розкурку́лених
давальний розкурку́леному розкурку́леній розкурку́леному розкурку́леним
знахідний розкурку́лений, розкурку́леного розкурку́лену розкурку́лене розкурку́лені, розкурку́лених
орудний розкурку́леним розкурку́леною розкурку́леним розкурку́леними
місцевий на/у розкурку́леному, розкурку́ленім на/у розкурку́леній на/у розкурку́леному, розкурку́ленім на/у розкурку́лених