розкуражений 1 значення

-1-
прикметник

Словник відмінків

відмінок однина множина
чол. р. жін. р. сер. р.
називний розкура́жений розкура́жена розкура́жене розкура́жені
родовий розкура́женого розкура́женої розкура́женого розкура́жених
давальний розкура́женому розкура́женій розкура́женому розкура́женим
знахідний розкура́жений, розкура́женого розкура́жену розкура́жене розкура́жені, розкура́жених
орудний розкура́женим розкура́женою розкура́женим розкура́женими
місцевий на/у розкура́женому, розкура́женім на/у розкура́женій на/у розкура́женому, розкура́женім на/у розкура́жених