досукувати 1 значення
-1-
дієслово недоконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | досу́кувати | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | досу́куймо | |
2 особа | досу́куй | досу́куйте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | досу́куватиму | досу́куватимемо, досу́куватимем |
2 особа | досу́куватимеш | досу́куватимете |
3 особа | досу́куватиме | досу́куватимуть |
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС | ||
1 особа | досу́кую | досу́куємо, досу́куєм |
2 особа | досу́куєш | досу́куєте |
3 особа | досу́кує | досу́кують |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
досу́куючи | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | досу́кував | досу́кували |
жін. р. | досу́кувала | |
сер. р. | досу́кувало | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
досу́кувавши |