брукований 1 значення

-1-
дієприкметник

Словник відмінків

відмінок однина множина
чол. р. жін. р. сер. р.
називний бруко́ваний бруко́вана бруко́ване бруко́вані
родовий бруко́ваного бруко́ваної бруко́ваного бруко́ваних
давальний бруко́ваному бруко́ваній бруко́ваному бруко́ваним
знахідний бруко́ваний бруко́вану бруко́ване бруко́вані
орудний бруко́ваним бруко́ваною бруко́ваним бруко́ваними
місцевий на/у бруко́ваному, бруко́ванім на/у бруко́ваній на/у бруко́ваному, бруко́ванім на/у бруко́ваних