чаруючий 2 значення
-1-
дієприкметник
(від: чарува́ти)
Словник відмінків
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | чару́ючий | чару́юча | чару́юче | чару́ючі |
родовий | чару́ючого | чару́ючої | чару́ючого | чару́ючих |
давальний | чару́ючому | чару́ючій | чару́ючому | чару́ючим |
знахідний | чару́ючий, чару́ючого | чару́ючу | чару́юче | чару́ючі, чару́ючих |
орудний | чару́ючим | чару́ючою | чару́ючим | чару́ючими |
місцевий | на/у чару́ючому, чару́ючім | на/у чару́ючій | на/у чару́ючому, чару́ючім | на/у чару́ючих |
-2-
прикметник
(чарівний)
Словник відмінків
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | чару́ючий | чару́юча | чару́юче | чару́ючі |
родовий | чару́ючого | чару́ючої | чару́ючого | чару́ючих |
давальний | чару́ючому | чару́ючій | чару́ючому | чару́ючим |
знахідний | чару́ючий, чару́ючого | чару́ючу | чару́юче | чару́ючі, чару́ючих |
орудний | чару́ючим | чару́ючою | чару́ючим | чару́ючими |
місцевий | на/у чару́ючому, чару́ючім | на/у чару́ючій | на/у чару́ючому, чару́ючім | на/у чару́ючих |
Словник відмінків
відмінок | однина | множина | ||
чол. р. | жін. р. | сер. р. | ||
називний | чару́ючий | чару́юча | чару́юче | чару́ючі |
родовий | чару́ючого | чару́ючої | чару́ючого | чару́ючих |
давальний | чару́ючому | чару́ючій | чару́ючому | чару́ючим |
знахідний | чару́ючий, чару́ючого | чару́ючу | чару́юче | чару́ючі, чару́ючих |
орудний | чару́ючим | чару́ючою | чару́ючим | чару́ючими |
місцевий | на/у чару́ючому, чару́ючім | на/у чару́ючій | на/у чару́ючому, чару́ючім | на/у чару́ючих |