упредметнити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | упредме́тнити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | упредме́тнімо, упредме́тнім | |
2 особа | упредме́тни | упредме́тніть |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | упредме́тню | упредме́тнимо, упредме́тним |
2 особа | упредме́тниш | упредме́тните |
3 особа | упредме́тнить | упредме́тнять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | упредме́тнив | упредме́тнили |
жін.р. | упредме́тнила | |
сер.р. | упредме́тнило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
упредме́тнений | ||
Безособова форма | ||
упредме́тнено | ||
Дієприслівник | ||
упредме́тнивши |