упарювати 1 значення
-1-
дієслово недоконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | упа́рювати | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | упа́рюймо | |
2 особа | упа́рюй | упа́рюйте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | упа́рюватиму | упа́рюватимемо, упа́рюватимем |
2 особа | упа́рюватимеш | упа́рюватимете |
3 особа | упа́рюватиме | упа́рюватимуть |
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС | ||
1 особа | упа́рюю | упа́рюємо, упа́рюєм |
2 особа | упа́рюєш | упа́рюєте |
3 особа | упа́рює | упа́рюють |
Активний дієприкметник | ||
Дієприслівник | ||
упа́рюючи | ||
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол. р. | упа́рював | упа́рювали |
жін. р. | упа́рювала | |
сер. р. | упа́рювало | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
упа́рюваний | ||
Безособова форма | ||
упа́рювано | ||
Дієприслівник | ||
упа́рювавши |