упарити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | упа́рити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | упа́рмо | |
2 особа | упа́р | упа́рте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | упа́рю | упа́римо, упа́рим |
2 особа | упа́риш | упа́рите |
3 особа | упа́рить | упа́рять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | упа́рив | упа́рили |
жін.р. | упа́рила | |
сер.р. | упа́рило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
упа́рений | ||
Безособова форма | ||
упа́рено | ||
Дієприслівник | ||
упа́ривши |