умиротворити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | умиротвори́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | умиротворі́мо, умиротворі́м | |
2 особа | умиротвори́ | умиротворі́ть |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | умиротворю́ | умиротво́римо, умиротво́рим |
2 особа | умиротво́риш | умиротво́рите |
3 особа | умиротво́рить | умиротво́рять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | умиротвори́в | умиротвори́ли |
жін.р. | умиротвори́ла | |
сер.р. | умиротвори́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
умиротво́рений | ||
Безособова форма | ||
умиротво́рено | ||
Дієприслівник | ||
умиротвори́вши |