таранчити 1 значення

-1-
дієслово недоконаного виду

Словник відмінків

Інфінітив тара́нчити
  однина множина
Наказовий спосіб
1 особа   тара́нчмо, тара́нчімо
2 особа тара́нч, тара́нчи тара́нчте, тара́нчіть
МАЙБУТНІЙ ЧАС
1 особа тара́нчитиму тара́нчитимемо, тара́нчитимем
2 особа тара́нчитимеш тара́нчитимете
3 особа тара́нчитиме тара́нчитимуть
ТЕПЕРІШНІЙ ЧАС
1 особа тара́нчу тара́нчимо, тара́нчим
2 особа тара́нчиш тара́нчите
3 особа тара́нчить тара́нчать
Активний дієприкметник
 
Дієприслівник
тара́нчачи*
МИНУЛИЙ ЧАС
чол. р. тара́нчив тара́нчили
жін. р. тара́нчила
сер. р. тара́нчило
Активний дієприкметник
 
Пасивний дієприкметник
 
Безособова форма
 
Дієприслівник
тара́нчивши