нагарцюватися 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
[розм.]
Словник відмінків
Інфінітив | нагарцюва́тися, нагарцюва́тись | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | нагарцю́ймося, нагарцю́ймось | |
2 особа | нагарцю́йся, нагарцю́йсь | нагарцю́йтеся, нагарцю́йтесь |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | нагарцю́юся, нагарцю́юсь | нагарцю́ємося, нагарцю́ємось, нагарцю́ємся |
2 особа | нагарцю́єшся | нагарцю́єтеся, нагарцю́єтесь |
3 особа | нагарцю́ється | нагарцю́ються |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | нагарцюва́вся, нагарцюва́всь | нагарцюва́лися, нагарцюва́лись |
жін.р. | нагарцюва́лася, нагарцюва́лась | |
сер.р. | нагарцюва́лося, нагарцюва́лось | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
нагарцюва́вшись |