набутити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | набути́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | набуті́мо, набуті́м | |
2 особа | набути́ | набуті́ть |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | набучу́ | набутимо́, набути́м |
2 особа | набути́ш | набутите́ |
3 особа | набути́ть | набутя́ть |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | набути́в | набути́ли |
жін.р. | набути́ла | |
сер.р. | набути́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
набути́вши |