набрехати 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
[розм.]
Словник відмінків
Інфінітив | набреха́ти | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | набреші́мо, набреші́м | |
2 особа | набреши́ | набреші́ть |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | набрешу́ | набре́шемо, набре́шем |
2 особа | набре́шеш | набре́шете |
3 особа | набре́ше | набре́шуть |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | набреха́в | набреха́ли |
жін.р. | набреха́ла | |
сер.р. | набреха́ло | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
набреха́вши |