набалакати 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
Словник відмінків
Інфінітив | набала́кати | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | набала́каймо | |
2 особа | набала́кай | набала́кайте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | набала́каю | набала́каємо, набала́каєм |
2 особа | набала́каєш | набала́каєте |
3 особа | набала́кає | набала́кають |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | набала́кав | набала́кали |
жін.р. | набала́кала | |
сер.р. | набала́кало | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
набала́кавши |