закучугурений 1 значення

-1-
дієприкметник
[рідко]

Словник відмінків

відмінок однина множина
чол. р. жін. р. сер. р.
називний закучугу́рений закучугу́рена закучугу́рене закучугу́рені
родовий закучугу́реного закучугу́реної закучугу́реного закучугу́рених
давальний закучугу́реному закучугу́реній закучугу́реному закучугу́реним
знахідний закучугу́рений, закучугу́реного закучугу́рену закучугу́рене закучугу́рені, закучугу́рених
орудний закучугу́реним закучугу́реною закучугу́реним закучугу́реними
місцевий на/у закучугу́реному, закучугу́ренім на/у закучугу́реній на/у закучугу́реному, закучугу́ренім на/у закучугу́рених