закріпачитися 1 значення

-1-
дієслово доконаного виду

Словник відмінків

Інфінітив закріпа́читися, закріпа́читись
  однина множина
Наказовий спосіб
1 особа   закріпа́чмося, закріпа́чмось
2 особа закріпа́чся закріпа́чтеся, закріпа́чтесь
МАЙБУТНІЙ ЧАС
1 особа закріпа́чуся, закріпа́чусь закріпа́чимося, закріпа́чимось, закріпа́чимся
2 особа закріпа́чишся закріпа́читеся, закріпа́читесь
3 особа закріпа́читься закріпа́чаться
МИНУЛИЙ ЧАС
чол.р. закріпа́чився, закріпа́чивсь закріпа́чилися, закріпа́чились
жін.р. закріпа́чилася, закріпа́чилась
сер.р. закріпа́чилося, закріпа́чилось
Активний дієприкметник
 
Пасивний дієприкметник
 
Безособова форма
 
Дієприслівник
закріпа́чившись