загуторити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
[діал.]
Словник відмінків
Інфінітив | загу́торити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | загу́тормо | |
2 особа | загу́тор | загу́торте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | загу́торю | загу́торимо, загу́торим |
2 особа | загу́ториш | загу́торите |
3 особа | загу́торить | загу́торять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | загу́торив | загу́торили |
жін.р. | загу́торила | |
сер.р. | загу́торило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
загу́торивши |