забалагурити 1 значення
-1-
дієслово доконаного виду
[рідко]
Словник відмінків
Інфінітив | забалагу́рити | |
однина | множина | |
Наказовий спосіб | ||
1 особа | забалагу́рмо | |
2 особа | забалагу́р | забалагу́рте |
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
1 особа | забалагу́рю | забалагу́римо, забалагу́рим |
2 особа | забалагу́риш | забалагу́рите |
3 особа | забалагу́рить | забалагу́рять |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
чол.р. | забалагу́рив | забалагу́рили |
жін.р. | забалагу́рила | |
сер.р. | забалагу́рило | |
Активний дієприкметник | ||
Пасивний дієприкметник | ||
Безособова форма | ||
Дієприслівник | ||
забалагу́ривши |